Op de dag van Falco's overlijden, is dit gedicht gemaakt door iemand van de kerk. Op dat moment zat hij in de auto van Giesbeek (onze toenmalige woonplaats) naar Zeeland. Tijdens deze rit schreef hij dit gedicht. Het klavertje waarover dit gedicht spreekt hangt aan een armbandje dat ik van Falco kreeg twee dagen voor hij stierf (Mijn verjaardag). De hemelregen kwam voor in een droom van Falco en was voor hem een teken van geluk in de hemel. De rest van het gedicht spreekt een beetje voor zich.